วิถีชุมชนริมน้ำ และเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน “❝อ้าว ใบพัดเรือมีเศษขยะมาติดอีกแล้ว❞” รอสักครู่นะครับ นั่งนิ่งๆ นะครับ พี่คนเรือเดินไปท้ายเรือ พร้อมกับคว้ามีดมาฟันขยะที่ม้วนวนติดใบพัดเรือ อย่างคล่องแคล่ว ขยะพลาสติกในคลองเป็นปัญหาใหญ่ของคนเรือ และผู้โดยสาร จะต้องตื่นเต้นไปกับการผจญภัยในคลองบางมด ฉันคิดถึงข่าวที่เพิ่งได้รับรู้มา “ปัญหาขยะทะเล” กองขยะที่มีขนาดเหมือนเกาะเล็กๆ ที่ลอยในมหาสมุทร ภาพเต่าทะเลที่คิดว่าขยะพลาสติกช่างยั่วยวนเหมือนอาหาร เผลอกลืนกินไป จนมีหลอดออกมาที่รูจมูก… ทั้งภาพตรงหน้า ฉันคิดต่อไปว่า “สักวันหนึ่งขยะที่ลอยอยู่ในคลองบางมด จะลอยออกไปสู่ทะเล” แล้วนักสร้างภาพยนต์คงมีเนื้อหาสร้าง “ไททานิคภาค 2” ที่เรือเดินสมุทรล่มเพราะชนภูเขาขยะในทะเล จะเป็นเรื่องราวของพลาสติกที่ทำลายความโรแมนติก วิถีชีวิตริมคลอง: ทางรอดจากขยะพลาสติก ฉันคะเนว่า จำนวนพลาสติกในน้ำน่าจะมีปริมาณมากกว่าจำนวนสิ่งมีชีวิตในน้ำ เป็นแน่แท้ ในอดีต คนริมคลองที่ไม่ต้องออกไปจับจ่ายข้างนอก ใช้ของที่ปลูก ที่เก็บสดๆ จากสวนในพื้นที่ แล้วก็ใช้ภาชนะ บรรจุภัณฑ์จากธรรมชาติ ทั้งจาก ปรือ กกกลม ใบจาก ใบมะพร้าว หรือเถาวัลย์ วิถีชีวิตชุมชนริมน้ำอาจจะเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้มีน้ำใสสะอาด ให้ปลา ปู และสัตว์น้ำ พืชน้ำอยู่อาศัย และเป็นต้นแบบของชุมชนไร้ขยะ หรือ zero waste ที่น่าจะเรียกกลับคืนมา อย่างน้อยก็ทำให้ “น้ำเป็นของปลา ไม่ใช่น้ำเป็นของขยะพลาสติก” อาหารพื้นบ้าน = เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน วิถีชีวิตของคนริมคลอง ที่บริโภคพืชผัก สัตว์น้ำ และใช้วัตถุดิบในท้องถิ่น จะสามารถตอบเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนได้หลายข้อ ฉันคิดในสมองถึงเมนูพื้นบ้านง่ายๆ เช่น: แกงส้มกุ้งชะคราม ยำผักกูดกุ้งฝอย น้ำพริกระกำ ขนมจาก เพียงเท่านี้ก็ตอบ: ข้อที่ 2: ขจัดความหิวโหย ข้อที่ 3: การมีสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดี ข้อที่ 6: การจัดการน้ำและสุขาภิบาล ข้อที่ 11: เมืองและถิ่นฐานมนุษย์อย่างยั่งยืน ข้อที่ 9: สร้างโครงสร้างพื้นฐานที่มีความทนทาน และส่งเสริมนวัตกรรมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ทั้งหมดนี้จะช่วย “เรียกคืนน้ำที่ใสสะอาด” และทำให้ชุมชนริมคลองบางมดเป็นแหล่งทรัพยากรที่รองรับการพัฒนาอย่างยั่งยืน ไปอีกหลายรุ่น แล้ว…ใบพัดเรือก็เป็นอิสระจากขยะพลาสติกพี่คนเรือบอกว่า “พร้อมจะเดินทางไปกันต่อแล้วครับ” เสียงที่ทำให้ผู้โดยสารที่อยู่ในความสงบ พากันโล่งใจ และพอดีที่เรือขับผ่านป้ายบนสะพาน… “ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ”แต่ป้ายบนสะพานในความฝันของคนริมคลอง ควรจะเป็น:“ขอมอบความสุขกับการเดินทางในคลอง”

วิถีชุมชนริมน้ำ และเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน “❝อ้าว ใบพัดเรือมีเศษขยะมาติดอีกแล้ว❞” รอสักครู่นะครับ นั่งนิ่งๆ นะครับ พี่คนเรือเดินไปท้ายเรือ พร้อมกับคว้ามีดมาฟันขยะที่ม้วนวนติดใบพัดเรือ อย่างคล่องแคล่ว ขยะพลาสติกในคลองเป็นปัญหาใหญ่ของคนเรือ และผู้โดยสาร จะต้องตื่นเต้นไปกับการผจญภัยในคลองบางมด ฉันคิดถึงข่าวที่เพิ่งได้รับรู้มา “ปัญหาขยะทะเล” กองขยะที่มีขนาดเหมือนเกาะเล็กๆ ที่ลอยในมหาสมุทร ภาพเต่าทะเลที่คิดว่าขยะพลาสติกช่างยั่วยวนเหมือนอาหาร เผลอกลืนกินไป จนมีหลอดออกมาที่รูจมูก… ทั้งภาพตรงหน้า ฉันคิดต่อไปว่า “สักวันหนึ่งขยะที่ลอยอยู่ในคลองบางมด จะลอยออกไปสู่ทะเล” แล้วนักสร้างภาพยนต์คงมีเนื้อหาสร้าง “ไททานิคภาค 2” ที่เรือเดินสมุทรล่มเพราะชนภูเขาขยะในทะเล จะเป็นเรื่องราวของพลาสติกที่ทำลายความโรแมนติก วิถีชีวิตริมคลอง: ทางรอดจากขยะพลาสติก ฉันคะเนว่า จำนวนพลาสติกในน้ำน่าจะมีปริมาณมากกว่าจำนวนสิ่งมีชีวิตในน้ำ เป็นแน่แท้ ในอดีต คนริมคลองที่ไม่ต้องออกไปจับจ่ายข้างนอก ใช้ของที่ปลูก ที่เก็บสดๆ จากสวนในพื้นที่ แล้วก็ใช้ภาชนะ บรรจุภัณฑ์จากธรรมชาติ ทั้งจาก ปรือ กกกลม ใบจาก ใบมะพร้าว หรือเถาวัลย์ วิถีชีวิตชุมชนริมน้ำอาจจะเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้มีน้ำใสสะอาด ให้ปลา ปู และสัตว์น้ำ พืชน้ำอยู่อาศัย และเป็นต้นแบบของชุมชนไร้ขยะ หรือ zero waste ที่น่าจะเรียกกลับคืนมา อย่างน้อยก็ทำให้ “น้ำเป็นของปลา ไม่ใช่น้ำเป็นของขยะพลาสติก” อาหารพื้นบ้าน = เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน วิถีชีวิตของคนริมคลอง ที่บริโภคพืชผัก สัตว์น้ำ และใช้วัตถุดิบในท้องถิ่น จะสามารถตอบเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนได้หลายข้อ ฉันคิดในสมองถึงเมนูพื้นบ้านง่ายๆ เช่น: แกงส้มกุ้งชะคราม ยำผักกูดกุ้งฝอย น้ำพริกระกำ ขนมจาก เพียงเท่านี้ก็ตอบ: ข้อที่ 2: ขจัดความหิวโหย ข้อที่ 3: การมีสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดี ข้อที่ 6: การจัดการน้ำและสุขาภิบาล ข้อที่ 11: เมืองและถิ่นฐานมนุษย์อย่างยั่งยืน ข้อที่ 9: สร้างโครงสร้างพื้นฐานที่มีความทนทาน และส่งเสริมนวัตกรรมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ทั้งหมดนี้จะช่วย “เรียกคืนน้ำที่ใสสะอาด” และทำให้ชุมชนริมคลองบางมดเป็นแหล่งทรัพยากรที่รองรับการพัฒนาอย่างยั่งยืน ไปอีกหลายรุ่น แล้ว…ใบพัดเรือก็เป็นอิสระจากขยะพลาสติก พี่คนเรือบอกว่า “พร้อมจะเดินทางไปกันต่อแล้วครับ” เสียงที่ทำให้ผู้โดยสารที่อยู่ในความสงบ พากันโล่งใจ และพอดีที่เรือขับผ่านป้ายบนสะพาน… “ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ” แต่ป้ายบนสะพานในความฝันของคนริมคลอง ควรจะเป็น: “ขอมอบความสุขกับการเดินทางในคลอง”

วิถีชุมชนริมน้ำ และเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน “❝อ้าว ใบพัดเรือมีเศษขยะมาติดอีกแล้ว❞” รอสักครู่นะครับ นั่งนิ่งๆ นะครับ พี่คนเรือเดินไปท้ายเรือ พร้อมกับคว้ามีดมาฟันขยะที่ม้วนวนติดใบพัดเรือ อย่างคล่องแคล่ว ขยะพลาสติกในคลองเป็นปัญหาใหญ่ของคนเรือ และผู้โดยสาร จะต้องตื่นเต้นไปกับการผจญภัยในคลองบางมด ฉันคิดถึงข่าวที่เพิ่งได้รับรู้มา “ปัญหาขยะทะเล” กองขยะที่มีขนาดเหมือนเกาะเล็กๆ ที่ลอยในมหาสมุทร ภาพเต่าทะเลที่คิดว่าขยะพลาสติกช่างยั่วยวนเหมือนอาหาร เผลอกลืนกินไป จนมีหลอดออกมาที่รูจมูก… ทั้งภาพตรงหน้า ฉันคิดต่อไปว่า “สักวันหนึ่งขยะที่ลอยอยู่ในคลองบางมด จะลอยออกไปสู่ทะเล” แล้วนักสร้างภาพยนต์คงมีเนื้อหาสร้าง “ไททานิคภาค 2” ที่เรือเดินสมุทรล่มเพราะชนภูเขาขยะในทะเล จะเป็นเรื่องราวของพลาสติกที่ทำลายความโรแมนติก วิถีชีวิตริมคลอง: ทางรอดจากขยะพลาสติก ฉันคะเนว่า จำนวนพลาสติกในน้ำน่าจะมีปริมาณมากกว่าจำนวนสิ่งมีชีวิตในน้ำ เป็นแน่แท้ ในอดีต คนริมคลองที่ไม่ต้องออกไปจับจ่ายข้างนอก ใช้ของที่ปลูก ที่เก็บสดๆ จากสวนในพื้นที่ แล้วก็ใช้ภาชนะ บรรจุภัณฑ์จากธรรมชาติ ทั้งจาก ปรือ กกกลม ใบจาก ใบมะพร้าว หรือเถาวัลย์ วิถีชีวิตชุมชนริมน้ำอาจจะเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้มีน้ำใสสะอาด ให้ปลา ปู และสัตว์น้ำ พืชน้ำอยู่อาศัย และเป็นต้นแบบของชุมชนไร้ขยะ หรือ zero waste ที่น่าจะเรียกกลับคืนมา อย่างน้อยก็ทำให้ “น้ำเป็นของปลา ไม่ใช่น้ำเป็นของขยะพลาสติก” อาหารพื้นบ้าน = เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน วิถีชีวิตของคนริมคลอง ที่บริโภคพืชผัก สัตว์น้ำ และใช้วัตถุดิบในท้องถิ่น จะสามารถตอบเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนได้หลายข้อ ฉันคิดในสมองถึงเมนูพื้นบ้านง่ายๆ เช่น: แกงส้มกุ้งชะคราม ยำผักกูดกุ้งฝอย น้ำพริกระกำ ขนมจาก เพียงเท่านี้ก็ตอบ: ข้อที่ 2: ขจัดความหิวโหย ข้อที่ 3: การมีสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดี ข้อที่ 6: การจัดการน้ำและสุขาภิบาล ข้อที่ 11: เมืองและถิ่นฐานมนุษย์อย่างยั่งยืน ข้อที่ 9: สร้างโครงสร้างพื้นฐานที่มีความทนทาน และส่งเสริมนวัตกรรมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ทั้งหมดนี้จะช่วย “เรียกคืนน้ำที่ใสสะอาด” และทำให้ชุมชนริมคลองบางมดเป็นแหล่งทรัพยากรที่รองรับการพัฒนาอย่างยั่งยืน ไปอีกหลายรุ่น แล้ว…ใบพัดเรือก็เป็นอิสระจากขยะพลาสติก พี่คนเรือบอกว่า “พร้อมจะเดินทางไปกันต่อแล้วครับ” เสียงที่ทำให้ผู้โดยสารที่อยู่ในความสงบ พากันโล่งใจ และพอดีที่เรือขับผ่านป้ายบนสะพาน… “ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ” แต่ป้ายบนสะพานในความฝันของคนริมคลอง ควรจะเป็น: “ขอมอบความสุขกับการเดินทางในคลอง”

วิถีชุมชนริมน้ำ และเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน “❝อ้าว ใบพัดเรือมีเศษขยะมาติดอีกแล้ว❞” รอสักครู่นะครับ นั่งนิ่งๆ นะครับ พี่คนเรือเดินไปท้ายเรือ พร้อมกับคว้ามีดมาฟันขยะที่ม้วนวนติดใบพัดเรือ อย่างคล่องแคล่ว ขยะพลาสติกในคลองเป็นปัญหาใหญ่ของคนเรือ และผู้โดยสาร จะต้องตื่นเต้นไปกับการผจญภัยในคลองบางมด ฉันคิดถึงข่าวที่เพิ่งได้รับรู้มา “ปัญหาขยะทะเล” กองขยะที่มีขนาดเหมือนเกาะเล็กๆ ที่ลอยในมหาสมุทร ภาพเต่าทะเลที่คิดว่าขยะพลาสติกช่างยั่วยวนเหมือนอาหาร เผลอกลืนกินไป จนมีหลอดออกมาที่รูจมูก… ทั้งภาพตรงหน้า ฉันคิดต่อไปว่า “สักวันหนึ่งขยะที่ลอยอยู่ในคลองบางมด จะลอยออกไปสู่ทะเล” แล้วนักสร้างภาพยนต์คงมีเนื้อหาสร้าง “ไททานิคภาค 2” ที่เรือเดินสมุทรล่มเพราะชนภูเขาขยะในทะเล จะเป็นเรื่องราวของพลาสติกที่ทำลายความโรแมนติก วิถีชีวิตริมคลอง: ทางรอดจากขยะพลาสติก ฉันคะเนว่า จำนวนพลาสติกในน้ำน่าจะมีปริมาณมากกว่าจำนวนสิ่งมีชีวิตในน้ำ เป็นแน่แท้ ในอดีต คนริมคลองที่ไม่ต้องออกไปจับจ่ายข้างนอก ใช้ของที่ปลูก ที่เก็บสดๆ จากสวนในพื้นที่ แล้วก็ใช้ภาชนะ บรรจุภัณฑ์จากธรรมชาติ ทั้งจาก ปรือ กกกลม ใบจาก ใบมะพร้าว หรือเถาวัลย์ วิถีชีวิตชุมชนริมน้ำอาจจะเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้มีน้ำใสสะอาด ให้ปลา ปู และสัตว์น้ำ พืชน้ำอยู่อาศัย และเป็นต้นแบบของชุมชนไร้ขยะ หรือ zero waste ที่น่าจะเรียกกลับคืนมา อย่างน้อยก็ทำให้ “น้ำเป็นของปลา ไม่ใช่น้ำเป็นของขยะพลาสติก” อาหารพื้นบ้าน = เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน วิถีชีวิตของคนริมคลอง ที่บริโภคพืชผัก สัตว์น้ำ และใช้วัตถุดิบในท้องถิ่น จะสามารถตอบเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนได้หลายข้อ ฉันคิดในสมองถึงเมนูพื้นบ้านง่ายๆ เช่น: แกงส้มกุ้งชะคราม ยำผักกูดกุ้งฝอย น้ำพริกระกำ ขนมจาก เพียงเท่านี้ก็ตอบ: ข้อที่ 2: ขจัดความหิวโหย ข้อที่ 3: การมีสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดี ข้อที่ 6: การจัดการน้ำและสุขาภิบาล ข้อที่ 11: เมืองและถิ่นฐานมนุษย์อย่างยั่งยืน ข้อที่ 9: สร้างโครงสร้างพื้นฐานที่มีความทนทาน และส่งเสริมนวัตกรรมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ทั้งหมดนี้จะช่วย “เรียกคืนน้ำที่ใสสะอาด” และทำให้ชุมชนริมคลองบางมดเป็นแหล่งทรัพยากรที่รองรับการพัฒนาอย่างยั่งยืน ไปอีกหลายรุ่น แล้ว…ใบพัดเรือก็เป็นอิสระจากขยะพลาสติก พี่คนเรือบอกว่า “พร้อมจะเดินทางไปกันต่อแล้วครับ” เสียงที่ทำให้ผู้โดยสารที่อยู่ในความสงบ พากันโล่งใจ และพอดีที่เรือขับผ่านป้ายบนสะพาน… “ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ” แต่ป้ายบนสะพานในความฝันของคนริมคลอง ควรจะเป็น: “ขอมอบความสุขกับการเดินทางในคลอง”