“❝อ้าว ใบพัดเรือมีเศษขยะมาติดอีกแล้ว❞” รอสักครู่นะครับ นั่งนิ่งๆ นะครับ พี่คนเรือเดินไปท้ายเรือ พร้อมกับคว้ามีดมาฟันขยะที่ม้วนวนติดใบพัดเรือ อย่างคล่องแคล่ว
ขยะพลาสติกในคลองเป็นปัญหาใหญ่ของคนเรือ และผู้โดยสาร จะต้องตื่นเต้นไปกับการผจญภัยในคลองบางมด
ฉันคิดถึงข่าวที่เพิ่งได้รับรู้มา “ปัญหาขยะทะเล” กองขยะที่มีขนาดเหมือนเกาะเล็กๆ ที่ลอยในมหาสมุทร ภาพเต่าทะเลที่คิดว่าขยะพลาสติกช่างยั่วยวนเหมือนอาหาร เผลอกลืนกินไป จนมีหลอดออกมาที่รูจมูก…
ทั้งภาพตรงหน้า ฉันคิดต่อไปว่า “สักวันหนึ่งขยะที่ลอยอยู่ในคลองบางมด จะลอยออกไปสู่ทะเล” แล้วนักสร้างภาพยนต์คงมีเนื้อหาสร้าง “ไททานิคภาค 2” ที่เรือเดินสมุทรล่มเพราะชนภูเขาขยะในทะเล จะเป็นเรื่องราวของพลาสติกที่ทำลายความโรแมนติก
ฉันคะเนว่า จำนวนพลาสติกในน้ำน่าจะมีปริมาณมากกว่าจำนวนสิ่งมีชีวิตในน้ำ เป็นแน่แท้
ในอดีต คนริมคลองที่ไม่ต้องออกไปจับจ่ายข้างนอก ใช้ของที่ปลูก ที่เก็บสดๆ จากสวนในพื้นที่ แล้วก็ใช้ภาชนะ บรรจุภัณฑ์จากธรรมชาติ ทั้งจาก ปรือ กกกลม ใบจาก ใบมะพร้าว หรือเถาวัลย์
วิถีชีวิตชุมชนริมน้ำอาจจะเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้มีน้ำใสสะอาด ให้ปลา ปู และสัตว์น้ำ พืชน้ำอยู่อาศัย และเป็นต้นแบบของชุมชนไร้ขยะ หรือ zero waste ที่น่าจะเรียกกลับคืนมา อย่างน้อยก็ทำให้ “น้ำเป็นของปลา ไม่ใช่น้ำเป็นของขยะพลาสติก”
วิถีชีวิตของคนริมคลอง ที่บริโภคพืชผัก สัตว์น้ำ และใช้วัตถุดิบในท้องถิ่น จะสามารถตอบเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนได้หลายข้อ
ฉันคิดในสมองถึงเมนูพื้นบ้านง่ายๆ เช่น:
เพียงเท่านี้ก็ตอบ:
ทั้งหมดนี้จะช่วย “เรียกคืนน้ำที่ใสสะอาด” และทำให้ชุมชนริมคลองบางมดเป็นแหล่งทรัพยากรที่รองรับการพัฒนาอย่างยั่งยืน ไปอีกหลายรุ่น
แล้ว…ใบพัดเรือก็เป็นอิสระจากขยะพลาสติก
พี่คนเรือบอกว่า “พร้อมจะเดินทางไปกันต่อแล้วครับ”
เสียงที่ทำให้ผู้โดยสารที่อยู่ในความสงบ พากันโล่งใจ และพอดีที่เรือขับผ่านป้ายบนสะพาน…